ਮਹਰਾਜ ਭੂਰੀਵਾਲੇ ਜਦੋ ਪਹਲੀ ਵਾਰ ਮਾਲੇਵਾਲ ਆਏ

ਮਹਾਰਾਜ ਭੂਰੀਵਾਲੇ ਲੁਧਿਆਣਾ ਕੁਟਿਆ ਵਿਚ ਸੰਤ ਮੰਡਲੀ ਨਾਲ ਮਜੂਦ ਸੰਗਤ ਨੂੰ ਦਰਸ਼ਨ ਦੇ ਰਹੇ ਸਨ, ਉਸ ਵੇਲੇ ਗੁਜਰ ਬਰਾਦਰੀ ਵਿਚੋ ਚੌਧਰੀ ਮੁਨਸ਼ੀ ਰਾਮ , ਚੌਧਰੀ ਸਾਧੂ ਰਾਮ ਅਤੇ ਚੌਧਰੀ ਮੋਲੂ ਰਾਮ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਕੋਲ ਆਏ I ਦੰਡਵਤ ਪਰਨਾਮ ਕਰਨ ਤੋ ਬਾਅਦ ਚੌਧਰੀ ਮੁਨਸ਼ੀ ਰਾਮ ਜੀ ਨੇ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਅਗੇ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਕੀ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਸਾਡਾ ਇਲਕਾ ਬਹੁਤ ਗਰੀਬ ਅਤੇ ਆਵਾਜਾਈ ਸਾਧਨਾ ਤੋ ਵਹੀਂਨ ਹੈ I ਬਚੇ ਅਤੇ ਸੰਗਤ ਆਪ ਜੀ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨਾ ਦੀ ਇਛਾ ਰਖਦੇ ਹਨ ਸਾਡੇ ਤੇ ਅਤੇ ਸੰਗਤ ਤੇ ਕਿਰਪਾ ਕਰੋ I ਕੁਛ ਦੇਰ ਚੁਪ ਰਹਿਣ ਤੋ ਬਾਦ ਮਹਾਰਜ ਜੀ ਨੇ ਤਸਲੀ ਦਿਤੀ ਕੀ ਜਰੂਰ ਚਾਲ੍ਨਾਗੇ ! ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਨੇ ਸੰਤਾ ਨੂੰ ਬੁਲਾ ਕੇ ਕਿਹਾ ਕੀ ਤੁਸ੍ਨੀ ਆਪਣਾ ਸਮਾਨ ਬਨ ਲਾਓ ਅੰਸੀ ਕਲ ਨੂੰ ਮਾਲੇਵਾਲ ਜਾਣਾ ਹੈ I
ਮਹਾਰਾਜ ਸਵੇਰੇ ਜਲਦੀ ਹੀ ਚਲ ਪਾਏ, ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਫ਼ਗਵਾੜਾ ਤਕ ਬਸ ਵਿਚ ਗਏ ਅਤੇ ਉਸ ਤੋ ਬਾਦ ਰੇਲ ਰਾਂਹੀ ਗੜਸ਼ੰਕਰ ਪਹੁਚੇ I ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਦੇ ਉਥੇ ਆਉਣ ਤੇ ਸੰਗਤ ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਮਾਤਰਾ ਵਿਚ ਆ ਗਈ I ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਦੇ ਨਾਲ ਦੋਨੋ ਸ਼੍ਰੀ ਮਹਾਂਨਤ ਵੀ ਸਨ ਸੰਗਤ ਨੇI ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਵਾਸਤੇ ਪਾਲਕੀ ਦਾ ਪ੍ਰੰਬਧ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਜਦੋ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਗੜਸ਼ੰਕਰ ਤੋ ਮਾਲੇਵਾਲ ਲਈ ਚਲੇ ਤਾਂ ਰਸਤੇ ਵਿਚ ਜੋ ਵੀ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਦਾ ਉਹ ਨਿਹਾਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾਂ ਉਸ ਵੇਲੇ ਇਸ ਤਰਾਂ ਪ੍ਰੀਤੀਤ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਸ ਤਰਾਂ ਦੇਵਤੇ ਧਰਤੀ ਤੇ ਉਤਰ ਆਏ ਹੋਣI ਜੋ ਵੀ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਦਾ ਉਹ ਮਹਰਾਜ ਜੀ ਨਾਲ ਹੀ ਚਲ ਪੇੰਦਾਂ I ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਪੀਛੇ ਸੰਗਤ ਇਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸ਼ੋਭਾ ਯਾਤਰਾ ਦਾ ਰੂਪ ਲੈ ਚੁਕੀ ਸੀ I ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਦੇ ਅਗੇ ਬੇੰਡ ਵਾਜੇ ਵਾਲੇ ਚਲ ਰਹਿ ਸੀ I ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਦੇ ਪੀਛੇ ਸੰਗਤ ਬਾਣੀ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਗਾ ਰਹਿ ਸਨ ਜੋ ਵੀ ਮਹਰਾਜ ਜੀ ਵਲ ਦੇਖਦਾ ਉਹਨਾ ਦੇ ਚੇਹਰੇ ਦੇ ਰੂਪ ਨੂ ਦੇਖਦਾ ਹੀ ਰਹ ਜਾਂਦਾ I

ਪੀਰ ਬਾਬਾ ਸ਼ੋੰਕੇ ਸ਼ਾਹ ਦੀ ਕਥਾ

                                             ਇਸ ਪਾਵਨ ਅਸਥਾਨ ਰਕ਼ਬਾ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਸੋਭਾ ਸ਼ਬਦਾ ਨਾਲ ਬਿਆਨ ਨਹੀ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਜਿਹਨਾ ਦੀ ਮੇਹਮਾ ਨੂੰ ਵੇਦ ਨੇਤੀ ਨੇਤੀ ਕਹਿ ਕੇ ਪੁਕਾਰ ਰਹੇ ਹਨ ਉਹਨਾਂ ਹੀ ਮਹਾਂਪੁਰਸ਼ਾ ਵਿਚੋ ਹੀ ਇਕ ਸਤਗੁਰੁ ਬੰਦਿਸ਼ੋੜ ਭੂਰੀਵਾਲੇ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਦੁਨਿਆ ਨੂੰ ਤਾਰਦੇ ਹੋਏ ਇਸ ਪਾਵਨ ਅਸਥਾਨ ਤੇ ਆਏ ਬਢੀ ਹੀ ਵਚਿਤਰ ਕਥਾ ਹੈ I

                                              ਜਿਸ ਤਰਾਂ ਇਸ ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਸਤਗੁਰੁ ਭੂਰੀਵਾਲੇ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਦੀ ਚਰਨ ਸ਼ੋਹ ਪ੍ਰਪਾਤ ਹੋਈ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਮਹਰਾਜ ਇਕ ਦਿਨ ਰਕਬੇ ਓਇੰਦ ਵਿਚੋ ਦੀ ਲਾੰਗ ਰਹੇ ਸਨ ਰਾਤ ਦਾ ਸਮਾਂ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਲੋਕਾ ਕੋਲੋ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮ ਕਰਨ ਵਸਤੇ ਜਗਾ ਬਾਰੇ ਪੁਛਿਆ ਕਿਸੇ ਸਜਨ ਨੇ ਮਖੋਲ ਨਾਲ ਉਸ ਘਨੇ ਜੰਗਲ ਵਾਲੇ ਪਾਸੇ ਕੀਤਾ ਜਿਥੇ ਕੀ ਇਕ ਪੀਰ ਬਾਬਾ ਸ਼ੋੰਕੇ ਸ਼ਾਹ ਜੀ ਦੀ ਮਜਾਰ ਸੀ ਇਸ ਜਗਾ ਵਾਲੇ ਪਾਸੇ ਪਿੰਡ ਦਾ ਕੋਈ ਵੀ ਆਦਮੀ ਦਿਨ ਨੂੰ ਵੀ ਨਹੀ ਸੀ ਆਓਂਦਾ ਇਸ ਪੀਰ ਬਾਬਾ ਸ਼ੋੰਕੇ ਸ਼ਾਹ ਜੀ ਕਰੋਪੀ ਬਾਰੇ ਵਿਚ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਚਰਚਾ ਸੀ ਅਤੇ ਲੋਕਾ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਡਰ ਦਾ ਮਾਤਮ ਵਸਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਦਸਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕੀ ਜੇ ਭੁਲ ਭੁਲ ਭੁਲੇਖ ਕੋਈ ਵੀ ਪਸ਼ੁ ਇਧਰ ਆ ਜਾਂਦਾ ਤਾ ਅਪਨੀ ਜਾਂ ਗਵਾ ਲੇਂਦਾ ਸੀ ਇਥ ਇਹ ਵੀ ਜਿਕਰ ਕਰਨ ਜੋਗ ਹੈ ਕੀ ਪੀਰ ਜੀ ਅਪਨੇ ਸਮੇ ਇਕ ਉਠਨੀ ਰਖਿਆ ਕਰਦੇ ਸੀ ਇਸ ਉਠਨੀ ਦੇ ਗਲ ਵਿਚ ਪੀਰ ਜੀ ਇਕ ਬਾਲਟੀ ਬਨ ਦਇਆ ਕਰਦੇ ਸੀ ਅਤੇ ਇਹ ਉਠਨੀ ਘਰੋ ਘਰੀ ਜਾ ਕੇ ਪੀਰ ਜੀ ਨੂੰ ਭਿਖਿਆ ਲਿਆ ਕੇ ਦਇਆ ਕਰਦੀ ਸੀ ਪੀਰ ਜੀ ਕਰਨੀ ਵਾਲੇ ਸਨ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਖਤ ਸਨ I